Φοβού τους Δεξιούς και Ντόρα φέροντες;

Μετά την στάση του Νίκα – τη ΝΔ με 10 μονάδες- στις πρόσφατες εκλογές, το στρατόπεδο των Πρασίνων έστρεψε πια την προσοχή του στο Γαλάζιο στάβλο του πολιτικού ιπποδρόμου. Το ατίθασο άτι, ο Ντορής, κλωτσούσε μανιασμένο κι αχαλίνωτο, ζητώντας την δική του ευκαιρία να ηγηθεί, να καλπάσει τινάζοντας περήφανα κι αλαζονικά τη χαίτη του και, γιατί όχι , να παραβγεί τον καβαλάρη τροπαιοφόρο Άη Γιωργάκη (μεγάλη η χάρη του σε σχέση με τη ευστροφία του) και να τον κάνει σύντομα να ξεπεζέψει ...

Τα πράσσειν άλογα του ΠΑΣΟΚ, παρά τη μεγάλη τους διαφορά, τρόμαζαν στη θέα και μόνο του Ντορή. Απ τη μία το παράστημα, το μέγεθος, ο αγέρωχος καλπασμός, απ’ την άλλη το βρυκολακίστικο ύφος και το ταριχευμένο χαμόγελο που κληρονόμησε απ’ τον μπαμπά-μούμια! Ε δεν είναι και λίγα προσόντα για ένα άτι, που γεννήθηκε φοράδα και ομολογουμένως έχει μετατραπεί σε Βουκεφάλα, κλέβοντας τη θέση του αρσενικού της οικογένειας απ’ το πουλαρι Κυριάκο. Από Ντόρα Ντορής! «Φοβού τους Δεξιούς και Ντόρα φέροντες» , έλεγαν και ξανάλεγαν οι ΠΑΣΟΚοι, φοβούμενοι επανάληψη εποχών 1990 που ο επίτιμος Γκαντέμης (και μπαμπάς του Ντορή) κατατρόπωνε εκλογικά τον εθνικό μας Επιβήτορα (και μπαμπά του Άη Γιωργάκη)...

Κι εκεί που οι ανησυχίες φούντωναν κι η τετραετία πράσινης ανάπηξης (γιατί μέχρι ώρας περί πηξίματος πρόκειται) φάνταζε να απειλείται , να σου η ελπίδα ξεπρόβαλε. Και το όνομα αυτής: ΑΝΤΩΝΗΣ!

Ο άνθρωπος που στο παρελθόν έμπηξε τη σφήνα της πολιτικής άνοιξης στην καρδιά του Δράκουλα , που τον έριξε απ’ την κορυφή των Καρπαθίων στα τάρταρα, επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος για να ξεκάνει τώρα και το Δρακουλίνι. .

Γνωρίζοντας πως ο Ντορής έχει αδύναμα πόδια , χωρίς ισχυρά στηρίγματα στη βάση, τον πεδίκλωσε! Στο «γιατί να ντρεπόμαστε να πούμε πως είμαστε δεξιοί» του Αντώνη, ο Ντορής απάντησε «γιατί να ντρεπόμαστε να πούμε πως είμαστε αδέξιοι». Κι η βάση όλο και λιγότερο στέρεη γινόταν στα πόδια του. Στις απέλπιδες προσπάθειες του Ντορή να υπενθυμίσει το πόσο Ιούδας είχε αποδειχθεί ο Αντώνης προς την παράταξη, η συνείδηση του μέσου Δεξιού όλο και έκλινε θετικά προς τον Αντώνη. Στο κάτω κάτω ήταν ένας ιδιότυπος Ιούδας. Δεν πρόδωσε τον Χριστό, αλλά τον Αντίχριστο, τον πρώτο διδάξαντα την προδοσία!

Καίρια κίνηση του Αντώνη ήταν και η προσχώρηση του αυλοκόλακα Αβραμόπουλου. Αυτός που για χάρη του Αντώνη, επιτέλους για πρώτη φορά στη ζωή του εξέφρασε σαφή άποψη και πήρε θέση. Κι όχι μόνο στήριξε Αντώνη αλλά και τον προμήθευσε με τις δικές του παρωπίδες και το χαλινάρι -που τον συγκρατούσαν τόσα χρόνια σε ουδετερότητα – για να χρησιμοποιηθούν πλέον στο να δαμαστεί ο Ντορής.

Ο Αντώνης με χαρακτηριστική πλέον άνεση, με εντολή της βάσης, με την σιωπηλή στήριξη ακόμα και του ιπποκόμου -με το ψώνιο του Ζορό- Ψωμιάδη , έχοντας καταλάβει όπως κι ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Βουκεφάλα, ότι το άτι αυτό τρομάζει από την ίδια του τη σκιά, το έστρεψε απλά προς τον ήλιο της δεξιάς! Κι έτσι δάμασε τελικά τον Ντορή, που έπαψε πια να βλέπει τη σκιά του.

Ο Ντορής πλέον καλείται να υπηρετεί πιστά σαν ταπεινός στρατιώτης της παράταξης τον καβαλάρη Μέγα Αντώνιο. Χωρίς κόλπα και χλιμιντρίσματα γιατί παραμονεύει καμουτσίκι..

Ο δαμασμός της Ντόρας είναι μια εξέλιξη μάλλον θετική τελικά για την Νέα Δημοκρατία. Γιατί είναι σίγουρο πως δεν θα τα έβγαζε πέρα ένας Ντορής με έναν Σαμαρά απ’ τη μία μεριά κι έναν Πεταλωτή απ’ την απέναντι...