Εδώ που τα πίνουμε αδελφέ μου συνΈλληνα σε ρωτάω και θέλω απαντήσεις:
Ποιά είναι η πολιτική σου τοποθέτηση; Ποιά πιστεύεις ότι είναι η λύση στα σημερινά αδιέξοδα; Ποιός δρόμος ανάπτυξης πρέπει να ακολουθηθεί;
Ε, δεν μπορεί διάολε σε όλα αυτά η απάντησή σου να είναι “είμαι πατριώτης¨”! Είναι σαν να σου ζητώ τη συνταγή για το αρνί φρικασέ και να μου απαντάς “εγώ πάντως αγαπώ τη μαγειρική όσο κανείς”. Μην πετάς τη μπάλα στην εξέδρα ενώ σε βγάζω τετ α τετ!
Ο πατριωτισμός φίλε μου δεν είναι πολιτική έννοια. Είναι δήλωση συναισθηματικής κατάστασης: Αγαπώ την πατρίδα μου!. Μέχρι εκεί. Είναι σα να λένε είμαι ερωτευμένος.Μαζί σου! Κι εγώ ερωτευμένος είμαι. Αλλά πρέπει να βρούμε τρόπο να την πέσουμε στη γκόμενα,πως θα γίνει;
Κι εγώ πατριώτης είμαι .Κι εγώ το καλό αυτής της δύσμοιρης χώρας και του λαού της θέλω.Δεν διαφωνώ και δεν στέκομαι απέναντί σου.Να βρούμε τα κοινά μας σημεία θέλω, όχι να πιάσουμε τα απέναντι καραούλια…Η ισχύς εν τη ενώσει για εμάς τον απλό λαό είναι η απάντηση στο διαίρει και βασίλευε των αρχόντων.
Με λίγα λόγια αυτή τη συναισθηματική έκρηξη και την συγκίνηση για την πατρίδα - που καλή τη πίστη δέχομαι ότι νιώθεις- πρέπει να την εξελίξουμε, είναι απλώς το κίνητρό μας.Να την πάμε παραπέρα.Να την κάνουμε γόνιμη κι όχι στείρα, μη μείνει ένας πλατωνικός έρωτας που ποτέ δεν πραγματώθηκε, εγκλωβισμένος στην αυτοϊκανοποίηση των φαντασιώσεων και την επανάσταση της δεξιάς παλάμης . Να την αναλύσουμε πολιτικά, λοιπόν, να την μετουσιώσουμε σε πολιτική πρακτική, σε συνισταμένη δυνάμεων που θα φέρουν την πολυπόθητη πρόοδο στον τόπο.
Έλα να ορίσουμε απ’ την αρχη την έννοια ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ! Κράτα ότι σου μάθανε στο σχολείο κι άνοιξε λίγο παραπέρα το μυαλό σου. Και βάλε κριτική σκέψη. Δεν θα σου πω τίποτα παραπέρα, ένα απόσπασμα απ’ το λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία. Και προβληματίσου για ποιόν λόγο ποτέ δεν στον δίδαξαν στο σχολείο::
“Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;”
Έλα να στοχεύσουμε στην ανατροπή του σάπιου συστήματος, να χτίσουμε απ την αρχή κοινωνικές δομές,υγεία, παιδεία,ασφάλεια, άμυνα,δικαιοσύνη, απ’ το λαό για τον λαό και όχι για τους ολιγάρχες. Να δώσουμε την απάντηση στο πως θα τα καταφέρουμε, ποιά είναι η στρατηγική μας και προς ποιό σύστημα πρέπει να κατευθυνθούμε. Απαντά σε όλα αυτά η επίκληση και μόνο του πατριωτισμού;
Μη μένουμε σε συνθήματα.Έξω οι προδότες, να καεί το μπουρδέλο η βουλή, έξω τα κόμματα,κάτω οι κομματικές σημαίες κλπ. Δεν γίνεται σε μια κατεξοχήν πολιτική επιδίωξη να βγάλουμε εκτός την πολιτική. Είναι σαν να μαγειρεύεις χωρίς υλικά! Μην τσιμπάς στους γκεμπελίσκους της απολιτίκ κουλτούρας, σου σκάβουν το λακκο για να σε καπελώσουν με κάθε πατριδοκάπηλο φυρερίσκο. Κάποιος φορέας μαζικός θα πρέπει να υπάρχει ή να δημιουργηθεί που να στεγάσει τις απόψεις μας. Δεν είμαστε μπουλούκι προβάτων μπαρμπαρουσοκατευθυνόμενων.
Μην εκλιπαρείς την έλευση του φωτισμένου ηγέτη να σου δώσει λύση. Και μη μου ζητάς να γίνω εγώ ηγέτης.Δεν είμαι . Ή μάλλον δεν είμαι ακόμα.Ουτε εσύ, ούτε εσύ είσαι ακόμα.Οι συνθήκες κάνουν τους ηγέτες.Έλα να πάμε μαζί, να συσπειρωθούμε με τον διπλανό μας, να αφυπνίσουμε την ταξική μας συνείδηση, να απαιτήσουμε απ αυτούς που εισπράτουν τον ιδρώτα μας και που ξέρεις;
“Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω!”, λέει ο Καζαντζάκης.
Μπορεί εσύ κι εγώ να έχουμε ηγετικές ικανότητες που δεν γνωρίζαμε.Το κίνημα γεννάει τους ηγέτες όχι το ανάποδο.Εσύ κι εγώ,από αφανείς ήρωες μέχρι και πρωτεργάτες της ανατροπής...Γιατί όχι;
Ένα είναι το σίγουρο: Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, δεν υπάρχουν Μεσσίες και δεν κερδίζεται τίποτα χωρίς αγώνες. Αναρωτήσου πόσο μακριά μπορέις να φτάσεις γι αυτή την πατρίδα και τον λαό της που διατείνεσαι πως αγαπάς. Γιατί αν τα όριά σου είναι μέχρι εκεί που θίγονται τα προσωπικά σου συμφέροντα, λυπάμαι αλλά η πατρίδα σου τελειώνει στην εξώπορτα του σπιτιού σου. Κι όσο η χώρα γεμίζει από πατριώτες περιορισμένου βελινεκούς, τόσο τα σύνορα της εθνικής ανεξαρτησίας και των προσωπικών ελευθεριών μας θα συρρικνώνονται πλησιάζοντας το πεζούλι μας…
Και τουλάχιστον εσύ που έχεις την ταμπέλα του πατριώτη, παίζει και να παραμείνεις φοβικά κουλουριασμένος στους 4 τοίχους σου. Κάποιοι άλλοι όμως που θα χαρακτηριστούν εθνικός κίνδυνος και αναρχοκομμουνιστικά μιάσματα, πάλι θα συλλαμβάνονται μέσα στα σπίτια τους με τις πυτζάμες και θα στέλνοτναι στα ξερονήσια, από κάποιους που συνηθίζουν διαχρονικά να παρερμηνεύουν την έννοια ΠΑΤΡΙΔΑ και να εξαντλούν τον πατριωτισμό τους στο μέγεθος του υφάσματος της σημαίας που κρεμούν στο μπαλκόνι τους…
Σκέψου τα ,λοιπόν, κι αναλόγως πράξε! Ο καιρός που δεν θα έχεις να χάσεις τίποτα παραπάνω απ’ τις αλυσίδες σου πλησιάζει. Μην σε βρει απροετοίμαστο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου